Wpływ ćwiczeń metodą PNF na wzorce zmian długości wybranych mięśni antagonistycznych stawu biodrowego u chorych z chorobą Parkinsona

Bartosz Rutowicz
Elżbieta Mirek
Wiesław Chwała
Z Instytutu Fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego
Z Zakładu Rehabilitacji w Neurologii i Psychiatrii AWF Kraków
Z Zakładu Biomechaniki z Pracownią Biokinetyki AWF Kraków

Abstract

Choroba Parkinsona jest trzecią co do najczęstszych chorób neurologicznych, po udarach mózgu i chorobie Alzheimera, dotykających ludzi powyżej 50 roku życia. Niezależnie od występowania różnorodnych symptomów zawsze dochodzi do zaburzeń chodu. Wszystkie składają się na jeden zespół i tworzą tzw. chód parkinsonowski. Celem pracy było dokonanie biomechanicznej oceny zmian długości wybranych mięśni u osób z chorobą Parkinsona oraz określenie wpływu terapii na zmiany wartości parametrów biomechanicznych. Ocenie oraz programowi rehabilitacji poddano trzech pacjentów (2 kobiety i mężczyzna) w przedziale wiekowym 72–80 lat. Badania zostały przeprowadzone w Pracowni Biokinetyki w Katedrze Antropomotoryki na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Do rejestracji chodu służył system Vicon 250. Chory miał za zadanie przejść pewien odcinek z naturalną prędkością. Rejestracja dotyczyła 15 pełnych cykli chodu. Zmiany długości mięśni zostały wystandaryzowane z uwzględnieniem budowy somatycznej pacjentów. Do analizy posłużyły: m. iliopsoas – jako przedstawiciel zginaczy stawu biodrowego oraz m. biceps femoris – jako przedstawiciel prostowników stawu biodrowego. Zarówno pierwsze jak i drugie badanie dotyczyło fazy „on”. Na podstawie pierwszego badania określono główny problem każdego pacjenta. W ten sposób został opracowany dla każdego chorego indywidualny program rehabilitacji, który liczył 15 sesji terapeutycznych. Polegał on na terapii metodą PNF, która opiera się na proprioceptywnym nerwowo-mięśniowym torowaniu. Do osiągnięcia tego celu służą techniki oparte na wzorcach ruchowych, m. in. łopatki, miednicy, a także kończyn górnych i dolnych. Po okresie rehabilitacji badanie chodu powtórzono. Opierając się wynikach badań stwierdzono: – u osób z chorobą Parkinsona występuje przesunięcie w obrębie zmian długości mięśni odpowiedzialnych za ruchy w stawach biodrowych w płaszczyźnie strzałkowej, – pod wpływem ćwiczeń fizycznych stwierdzono poprawę dotyczącą przesunięcia pozycji maksymalnej i minimalnej długości mięśni, – pod wpływem ćwiczeń fizycznych zakres zmian wybranych mięśni nie ulega istotnej zmianie.

This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited